__________

__________...

- می‌دونم فقط یه چیزه که دوست دارم قبل رفتنم تجربه‌اش کنم و یه حسی از درونم، از تمام درونم بهم می‌گه که هیچ‌وقت به همون یکی هم نمی‌رسم. سخته. ولی بیشتر از این که سخت باشه، تلخه. خیلی تلخ.

__________...

چند سال بهش گفتم فکر نکن، نتوانست. آخر هم انقدر فکر کرد تا رفت امریکا. حالا نشسته است آن سر دنیا و می‌گوید راست می‌گفتی، نباید فکر کنم و به گوشم می‌خواند که فکر نکن، این سر دنیا.

__________...

تلویزیون روشن می‌شود. لابد ساعت باید حوالی ۲ بعد از ظهر باشد و آمار جدید و لابد وحشتناک‌تر از دیروز. صدای آهنگ را تا آخر زیاد می‌کنم، مرثیه‌ی راخماینف، به یاد اسفند ۹۷، به یاد همه‌ی اتفاق‌هایی که قرار بود بیفتد و نیفتاد، و حسرت می‌خورم برای همه‌ی روزهای گذشته که نمی‌دانستم زنده‌گی چیست و همه‌ی روزهای‌ آینده، که زنده‌گی نخواهم کرد. بر می‌گردم سر کارم. لعنتی.

__________...

در روزهایی که همه می‌نالند از تنهایی و ندیدن هم‌دیگر در دنیای واقعی، من دلم لک زده برای تنهایی، تنهاییِ واقعی. امروز چند ساعتی خودم را کندم از همه جا و عجیب خوب بود. نمی‌دانستم دلم انقدر تنگ شده است برای نبودن.

__________...

حال این روزها را نمی‌دانم با چه واژه‌ای می‌توان نوشت که زبان هم کم می‌آورد مقابل بغض آوارشده در گلوی تک‌تکمان. سه‌شنبه ظهر بود که تصمیم گرفته بودم لج‌بازی را کنار بگذارم و خوب باشم، که بنویسم از خوشی‌ __________...ادامه مطلب

این حسادت احمقانه‌ترینِ حسادت‌هاست و من احمق‌ترینم، لابد.

__________...

باید می‌بودی. باید این شب‌ها این‌جا می‌بودی. لعنت به تو و جای خالی‌ات که قبل‌ترها هم پر نبود. لعنت به خیال بودنت که در همین چند ثانیه‌ی بیداریِ بین چهار ساعتِ میانِ کار تا کار هم تنهایم نمی‌گذارد. لعنت به تو و همه‌ی پرونده‌های بازی که از تاب نیاوردن بودنشان، می‌بندمشان بالاجبار.

__________...

لعنت به همه‌ی نگفتن‌هایتان که من، حالا، بعد از نُه سال، باید نگران باشم که خودم به درک، اگر ویروسش بیفتد به جان خانه‌مان... لعنت به همه‌ی نگفتن‌های دنیا.

__________...

می‌گوید انگار سر کار گذاشته شده‌ایم توسط کائنات و چه خوب می‌گوید، که انگار یک دوربین مخفی کار گذاشته باشند جایی و یک‌ جایی قرار باشد خاموشش کنند و بگویند همه‌اش شوخی بود. کاش سر کار باشیم همه‌مان، در __________...ادامه مطلب